Η 5η Εικαστική Κερκυραϊκή Άνοιξη έχει τίτλο: [«εαρινή ισημερία», σπύρος αλαμάνος – μονοτυπίες] και εγκαινιάζεται την Τετάρτη 20 Μαρτίου (εαρινή ισημερία), στις 19:00, στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων της Κερκυραϊκής Πινακοθήκης.
Άνοιξη δεν είναι μόνο η σηματοδότηση μιας εποχής αλλά και μιας συμφωνίας δυνάμεων και ιδιοτήτων της φύσης σε ερωτική κατάνυξη. Είναι μία ανθοφορία ψυχής και υπέρβασης των σκιών των πεπερασμένων. Η Κερκυραϊκή Πινακοθήκη καθιέρωσε ως θεσμό, από το 2019 και καλωσορίζει την άνοιξη με την «Εικαστική Κερκυραϊκή Άνοιξη». Φέτος παρουσιάζει έργα της συλλογής της και συγκεκριμένα τις μονοτυπίες του σπουδαίου και αγαπητού (δεν αναφέρουμε εκλιπόντος, διότι ένας δημιουργός είναι πάντα παρών) καλλιτέχνη Σπύρου Αλαμάνου.
Βιογραφικό
Ο Σπύρος Αλαμάνος γεννήθηκε το 1947 στην Κέρκυρα. Η πρώτη του επαφή με τη ζωγραφική ήταν σε νεαρή ηλικία, κοντά στον Κερκυραίο ζωγράφο Άγγελο Πιζάνη και τον ιερέα Νικόλαο Κουρτελέση. Φοίτησε στην Καλλιτεχνική Σχολή Κέρκυρας, όπου, πολλά χρόνια αργότερα, επέστρεψε ως δάσκαλος (1984- 1991). Σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Α.Τ.Ι., Σχολές Δοξιάδη), όπου δίδασκαν, μεταξύ άλλων, ο ζωγράφος- χαράκτης Παναγιώτης Γράββαλος, ο Πέτρος Ζουμπουλάκης και η Μαρίνα Λαμπράκη- Πλάκα. Τον τελευταίο χρόνο των σπουδών του (1971) απονέμεται στον Σπύρο Αλαμάνο το πρώτο βραβείο του μόνιμου σήματος της Ναυτικής Εβδομάδας και το πρώτο βραβείο αφίσας της Διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής για τα εικαστικά του Περιοδικού «Πόρφυρας». Το 1984 γίνεται τακτικό μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Την επόμενη χρονιά ανέλαβε την καλλιτεχνική επιμέλεια του περιπτέρου της Κέρκυρας στην έκθεση «Filoxenia‘85», στη Θεσσαλονίκη, δουλειά η οποία βραβεύθηκε και παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Το 1988 έργο του επιλέχθηκε από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και παρουσιάστηκε στη Μόσχα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με θέμα «Ελληνικός Μήνας στην Τέχνη». Το 1993 η ελβετική εταιρία φαρμάκων Roche εκδίδει το ημερολόγιό της στην Ελλάδα, με 12 έργα του Σπύρου Αλαμάνου. Την ίδια χρονιά η Εθνική Πινακοθήκη – Παράρτημα Κέρκυρας κάνει μια αναδρομική παρουσίαση του έργου του. Το 1994, για λογαριασμό του Δήμου Κερκυραίων, φιλοτεχνεί τα τρία μετάλλια της Συνόδου Κορυφής. Το 1977 επέστρεψε στην Κέρκυρα, όπου προσλήφθηκε ως φωτογράφος και διοικητικός υπάλληλος στην τοπική Αρχαιολογική Υπηρεσία, από την οποία συνταξιοδοτήθηκε 20 χρόνια αργότερα. Συνεργάστηκε με την Αναπτυξιακή Επιχείρηση του Δήμου Κερκυραίων (ΑΝ.Ε.Δ.Κ.), συμβάλλοντας με τα έργα του στην τουριστική προβολή της Κέρκυρας. Έζησε και εργάστηκε, το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του, στην Κέρκυρα. Παρουσίασε τη δουλειά του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα έργα του φιλοξενούνται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδος, στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη, στη Δημοτική Πινακοθήκη Κέρκυρας, στην Πινακοθήκη της Ιονικής Τράπεζας και της Τράπεζας Αττικής, στο Μουσείο Σολωμού Κέρκυρας, στην Αναγνωστική Εταιρεία Κέρκυρας κ.α. Πολλά λευκώματα, φυλλάδια, ακόμα και έργα του, συνοδεύονταν από μικρά ποιητικά κείμενα, τα οποία κατά κάποιον τρόπο συμπλήρωναν τη δημιουργία του. Ο Σπύρος Αλαμάνος εξέδωσε πολλά βιβλία και λευκώματα για τη δουλειά του. Η φιλία του Σπύρου Αλαμάνου με τον Κερκυραίο συλλέκτη έργων τέχνης Μιχαήλ Άγγελο Βραδή, υπήρξε ο κινητήριος μοχλός της ίδρυσης της Κερκυραϊκής Πινακοθήκης. Για τη συμβολή του Σπύρου Αλαμάνου στην πραγματοποίηση του οράματος του συλλέκτη και για τη στήριξη που προσέφερε, ο ιδρυτής οδηγήθηκε στην απόφαση να ιδρύσει την «Αίθουσα Σπύρος Αλαμάνος». Στην αίθουσα παρουσιάζονται αναδρομικά έργα από όλες τις δημιουργικές περιόδους του, καθώς και προσωπικά του αντικείμενα. Ο Σπύρος Αλαμάνος ήταν μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Απεβίωσε την 18η Ιουλίου 2011, στην Κέρκυρα.
Ο ιστορικός τέχνης Θάνος Χρήστου είχε γράψει μεταξύ άλλων για τον Σπύρο Αλαμάνο:
«Δεν θα είχε σχεδόν κανένα νόημα να προσπαθήσει να περιγράψει κανείς σε λίγες γραμμές τις μεταμορφώσεις, τις αλλαγές και τις στροφές που διακρίνονται στη διαδρομή του ζωγράφου, γλύπτη και χαράκτη, παρά μόνο για να τονίσει αυτή την έμφυτη διάθεση να εκφραστεί μέσα από την πολλαπλότητα των τεχνοτροπιών και των μέσων που χρησιμοποιεί. Γιατί είναι πραγματικά εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο ο καλλιτέχνης περιπλανάται από το ρεαλισμό στην αφαίρεση, από την περιγραφή στην υποβολή, από το λιτό στο πλούσιο, από το γεωμετρικό στο καλλιγραφικό, από το συνειδητό στο ασυνείδητο, από το βίαιο στο λυρικό, από το σωματικό στο ψυχικό, από το οργανικό στο ανόργανο και τελικά από το ατομικό στο καθολικό. Η περιπλάνηση αυτή μορφοποιείται από την αγάπη του για τη δίχως όρια χρησιμοποίηση των υλικών του που κάθε φορά του δίνουν την ευκαιρία να ξεπεράσει τις προηγούμενες προσπάθειες».
Μονοτυπία
“Η μονοτυπία είναι μια τεχνική της χαρακτικής, αφού έχουμε εκτύπωση σε χαρτί. Η ιδιαιτερότητά της είναι ότι τυπώνεται μόνο ένα αντίτυπο, το μονότυπο που κάνει το έργο πιο σπάνιο (και σε αξία ακριβότερο) από τα έργα των υπόλοιπων τεχνικών της χαρακτικής. Η μονοτυπία είναι η απλούστερη μορφή εκτύπωσης, απαιτεί ελάχιστα υλικά και παράλληλα δίνει τη δυνατότητα του αυθορμητισμού. Η δημιουργία της μπορεί να γίνει είτε με αφαίρεση χρώματος είτε με προσθήκη σχημάτων από χαρτί. Μερικές μονοτυπίες έχουν υποστεί μικρές ζωγραφικές επεμβάσεις με παστέλ ή λάδια, εκ των υστέρων, ενώ άλλες είναι αποτέλεσμα πολλαπλών εκτυπώσεων πάνω στο ίδιο χαρτί με διαφορετικής απόχρωσης η ρευστότητας μελάνια. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η μονοτυπία κινείται ανάμεσα στη χαρακτική και τη ζωγραφική.”
Διάρκεια έκθεσης: 20 Μαρτίου έως 10 Μαΐου
Ώρες επίσκεψης: 09.00 – 16.00 από Δευτέρα έως Παρασκευή
Κερκυραϊκή Πινακοθήκη, Ιωάννου Θεοτόκη 77
Τηλ.: 26610 41085, e-mail: [email protected]
Facebook
Twitter
Instagram
RSS