Η πορεία του σκηνοθέτη Μπίλι Γουάιλντερ μεταφέρεται στον κινηματογράφο και τα γυρίσματα θα γίνουν στο νησί του Ιονίου με πρωταγωνιστή τον Κρίστοφ Βαλτς και σκηνοθέτη τον Στίβεν Φρίαρς.
Ομορφα αρχοντικά της Κέρκυρας ή/και άλλες ελληνικές ομορφιές αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στη μεγάλη οθόνη στη νέα μεγάλη παραγωγή που θα κάνει γυρίσματα στη χώρα μας σε σκηνοθεσία Στίβεν Φρίαρς με πρωταγωνιστή τον Κρίστοφ Βαλτς. Πρόκειται για τη βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου ταινία «Ο κύριος Γουάιλντερ κι εγώ», που εμπνέεται από τις μέρες του κορυφαίου σκηνοθέτη στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αναφορικά με την παραγωγή, εκτός από τα ονόματα των Ράινχαρντ Μπρούντικ και Τζέρεμι Τόμας, βρίσκουμε το όνομα του Χρήστου Β. Κωνσταντακόπουλου, ενώ τα γυρίσματα, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να ξεκινήσουν στη χώρα μας την άνοιξη.
Κορυφαία ονόματα με ελληνικό άρωμα
Η νέα αυτή μεγάλη ταινία που έχει ως σημείο αναφοράς τη χώρα μας, εκτός από τις διαφορετικές σειρές και ταινίες που γυρίζονται ήδη τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, φέρει ως εγγύηση το όνομα ενός πολυβραβευμένου σκηνοθέτη όπως ο Στίβεν Φρίαρς (γνωστός για τις «Επικίνδυνες Σχέσεις», το «High Fidelity», «Το ωραίο μου πλυντήριο», αλλά και το «Φιλουμένα» όπου πρωταγωνιστούσε και πάλι ο Βαλτς) και ενός επίσης κορυφαίου σεναριογράφου και θεατρικού συγγραφέα όπως ο Κρίστοφερ Χάμπτον στη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Τζόναθαν Κόου – μια συνύπαρξη που σίγουρα υπόσχεται μια ποιοτική ταινία με σημείο αναφοράς τη χώρα μας.
Οσο για την υπόθεση, είναι γνωστό ότι εμπνέεται τόσο από τις ομορφιές της Κέρκυρας, τις οποίες είχε τιμήσει ο κορυφαίος Γουάιλντερ και επαναφέρει στο βιβλίο του ο Κόου, όσο και από το κέντρο της Αθήνας, όπου φαίνεται να διαμένει, σε κάποια στιγμή της ζωής της, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας.
Αρχοντικά όπως το ξενοδοχείο «Καβαλιέρι», όπου είχε πραγματοποιήσει κάποτε τα γυρίσματα της ταινίας «Φαιδώρα» ο Γουάιλντερ, γραφικά σοκάκια μαζί και πλάνα από διάφορες ομορφιές της Ελλάδας, είναι πιθανόν να δούμε να αναβιώνουν στη μεγάλη οθόνη, αν και δεν είναι ακόμα γνωστό ποια μέρη θα προτιμηθούν για τα επικείμενα γυρίσματα.
Το σίγουρο είναι ότι οι συντελεστές της ταινίας έχουν ήδη αποκαλύψει τις προθέσεις τους να περάσουν ένα μεγάλο διάστημα στη χώρα μας. Χωρίς να θέλουν να προβούν σε περαιτέρω αποκαλύψεις, ο Φρίαρς αρκέστηκε σε δηλώσεις του να πει πως η ταινία συνδυάζει τις δύο οπτικές της «Ευρώπης και του Χόλιγουντ, του Χόλιγουντ και της Ευρώπης, θέτοντας στη μέση το κορυφαίο δίλημμα που είναι το ίδιο το σινεμά».
Οσο για τον πρωταγωνιστή Κρίστοφ Βαλτς -που έχει ήδη κλέψει τις εντυπώσεις με τις ερμηνείες του, με κορυφαία εκείνη στο «Αδωξοι Μπάσταρδη» του Ταραντίνο), δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του λέγοντας πως με αυτή την ταινία πραγματοποιείται ένα όνειρό του που τον κάνει να ξυπνάει όλο χαρά το πρωί: «Μια ταινία του Στίβεν Φρίαρς με τον Κρίστοφερ Χάμπτον στο σενάριο και με παραγωγό τον Τζέρεμι Τόμας είναι ο λόγος που νιώθω τεράστια χαρά – για να μη μιλήσω για την Ελλάδα όπου θα γίνουν τα γυρίσματα».
Ο Φρίαρς είχε ενώσει και πάλι τις δυνάμεις του με τον Χάμπτον με τεράστια επιτυχία, και πάλι σε διασκευή από βιβλίο (τις «Επικίνδυνες σχέσεις»), ενώ η διασκευή που έκανε ο τελευταίος στον αριστουργηματικό περσινό «Πατέρα» του Φλόριαν Ζέλερ, του χάρισε το Οσκαρ – και κάτι αντίστοιχο αναμένεται να γίνει με το κινηματογραφικό υλικό που καταθέτει ο Τζόναθαν Κόου στο βιβλίο του για τον Μπίλι Γουάιλντερ.
Ελληνίδα πρωταγωνίστρια
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το γεγονός ότι ο συχνός επισκέπτης της χώρας μας, κορυφαίος Βρετανός συγγραφέας Τζόναθαν Κόου, δείχνει να αποτίει φόρο τιμής εκτός από τον αγαπημένο του σκηνοθέτη Μπίλι Γουάιλντερ και στην Ελλάδα, τότε έχουμε όλα τα υλικά για μία καθ’ όλα πετυχημένη συνταγή.
Το βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις με τίτλο «Ο κύριος Γουάιλντερ κι εγώ» (μτφ. Αλκηστις Τριμπέρη) μας μεταφέρει στο «μεθυστικό καλοκαίρι του 1977», οπότε η Ελληνίδα πρωταγωνίστρια του βιβλίου, Καλλιστώ, βρίσκεται απρόσμενα στην Κέρκυρα, που έχει μετατραπεί στο ζωντανό σκηνικό της ταινίας του Γουάιλντερ, «Fedora», όπου βρίσκεται τελικά να εργάζεται ως βοηθός.
Ενώ, όμως, η ίδια είναι ενθουσιασμένη με τη νέα της περιπέτεια, ο σκηνοθέτης έρχεται αντιμέτωπος με το διαφαινόμενο τέλος της καριέρας του. Αντιλαμβανόμενος ότι το Χόλιγουντ έχει αρχίσει να του γυρνάει την πλάτη, ο σκηνοθέτης ξέρει ότι αυτή ίσως να είναι, αν όχι η τελευταία, μία από τις τελευταίες του ταινίες και το μοναδικό χαρτί που έχει για να επαναφέρει τις παλιές του δόξες.
Στην Ελλάδα η ομορφιά θα τον φέρει αντιμέτωπο, εκτός από τα προσωπικά και ηλικιακά του αδιέξοδα, με την ωραιότητα που χάνεται ως αντίστιξη σε ένα σκηνικό γεμάτο γαλήνη και μνήμες ενός επιβλητικού παρελθόντος.
Αντίστοιχες, βέβαια, μνήμες θα έχει, μετά από χρόνια και η πρωταγωνίστρια, αφού το σκηνικό του παρελθόντος και των γυρισμάτων του «Φαιδώρα» επανέρχεται μέσα από τις δικές της αναμνήσεις για μια περίοδο που ήταν φιλόδοξη, νέα και ωραία, μια κοπέλα με κοσμοπολίτικη αύρα.
Εξού και ότι το βιβλίο, σε αυτή τη σειρά των συμπτώσεων, ξεκινάει με την ίδια σε μεγάλη ηλικία, συνθέτρια κινηματογραφικής μουσικής και με δύο παιδιά, να αναπολεί εκείνα τα πρώτα βήματα μέσα από το διαμέρισμά της στο Λονδίνο όπου σκέφτεται τις μέρες στην Κέρκυρα αλλά και το παλιό της σπίτι στην Αχαρνών στο κέντρο της Αθήνας.
Αυτή η ζωή που περνά και χάνεται τόσο για την πρωταγωνίστρια όσο και για τον ίδιο τον σκηνοθέτη φαίνεται να δίνει στο βιβλίο -και ίσως και στην ταινία- έναν νοσταλγικό αέρα για μια εποχή που ο κινηματογράφος μετρούσε τις ταινίες με καλά σενάρια, σχέσεις και δημιουργικότητα και όχι με βάση τα μεγάλα στούντιο, τα «πράσινα» δωμάτια και τα εντυπωσιακά εφέ.
Ως εκ τούτου, είναι σαφές πως, παρότι πρόκειται για μυθιστόρημα, το βιβλίο του Τζόναθαν Κόου αναφέρεται στα πραγματικά περιστατικά των γυρισμάτων που πραγματοποίησε ο Μπίλι Γουάιλντερ στη χώρα μας στη δύση μιας καριέρας που διήρκεσε παραπάνω από μισό αιώνα.
Οντας ένας από τους πιο επιφανείς, Οσκαρικούς, αλλά και συνδεδεμένους με τη χρυσή ιστορία του Χόλιγουντ σκηνοθέτες, ο Γουάιλντερ κατάφερε εκτός από τις θρυλικές ταινίες όπως «Η λεωφόρος της Δύσης» και «Κολασμένη αγάπη» με τις οποίες είναι άμεσα συνυφασμένο το όνομά του, να φέρει στην πρώτη γραμμή και να κάνει διάσημη τη Μέριλιν Μονρόε με τις θρυλικές κωμωδίες όπως «Επτά χρόνια φαγούρα» και «Μερικοί το προτιμούν καυτό».
Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες στην ιστορία του Χόλιγουντ και του σινεμά, ο οποίος, εκτός από τα υπόλοιπα βραβεία που συνοδεύουν το ενεργητικό του, το 1986 είχε λάβει την υψηλή τιμητική διάκριση του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου για το σύνολο του έργου του, ενώ το 1993 του απονεμήθηκε το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών.
Η γυρισμένη στην Ελλάδα ταινία «Φαιδώρα η οποία δίχασε τις Κάννες
Ωστόσο, η γυρισμένη στην Ελλάδα «Φαιδώρα» ήταν η ταινία που δίχασε όταν προβλήθηκε στις Κάννες και θεωρούνταν η μεγαλύτερη, ίσως, αποτυχία του Γουάιλντερ, αφού το θέμα της ήταν κόντρα σε ό,τι προσδοκούσε κανείς τότε από το Χόλιγουντ. Επρεπε να μεσολαβήσουν αρκετά χρόνια για να καταξιωθεί ως κλασική ταινία όπως θεωρείται σήμερα, καθώς ήταν πολύ έξω και πέρα από τα δεδομένα ακόμα και του ίδιου του Γουάιλντερ.
Πολύ προφητική για την εποχή της, η «Φαιδώρα» ερχόταν σε αντιδιαστολή με τα φρέσκα και τέλεια πρόσωπα που πρωταγωνιστούσαν τότε στον κόσμο του σινεμά, φέρνοντας στο προσκήνιο μια πρώην πρωταγωνίστρια του σινεμά με παραμορφωμένο από τις πολλές πλαστικές πρόσωπο, η οποία αποσυρμένη από τον κόσμο, ανάγκασε την κόρη της να πάρει τη θέση της.
Ηταν σαφές, όμως, ότι τα μηνύματα που ήθελε να μεταφέρει ο Γουάιλντερ με την ταινία ήταν πολλαπλά, καθώς τα αδιέξοδα ενός κόσμου που φεύγει δεν έχουν να κάνουν μόνο με την εξωτερική εμφάνιση, αλλά και με τις παλιές αρχές του Χόλιγουντ και του σινεμά, τις οποίες αναπολεί ένας auter όπως ο ίδιος.
Γνωρίζοντας, άλλωστε, όπως και ο βαθύς γνώστης του σινεμά και συγγραφέας του βιβλίου Τζόναθαν Κόου, πολύ καλά τις γλυκόπικρες δόσεις που χρειάζονται για να κάνεις μια ταινία, αλλά και τις δύο όψεις που έχει ο δρ Τζέκιλ και ο μίστερ Χάιντ, ο Γουάιλντερ αποφάσισε να αποχαιρετήσει την καριέρα του με μια ταινία που μιλάει για το δράμα του γήρατος (καθόλου εύκολο θέμα για μια βιομηχανία που μιλάει κατ’ εξοχήν για την ομορφιά).
Η αξία της δημιουργίας
Ενδεχομένως αυτό που είχε στο μυαλό του ο Μπίλι Γουάιλντερ και στη συνέχεια ο Τζόναθαν Κόου και ο Στίβεν Φρίαρς ήταν να μιλήσουν για την αξία της δημιουργίας και της ομορφιάς, αλλά και για έναν κόσμο που χάνεται – και είναι αόριστο ποιος θα τον διαδεχτεί.
Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που σχολιάζει ο Γουάιλντερ στο βιβλίο του Κόου τις ταινίες που ανθούσαν στο Χόλιγουντ την εποχή που γύριζε τη «Φαιδώρα», με την τότε επέλαση ταινιών επιστημονικής φαντασίας ή δράσης όπως αυτές του Λούκας και του Σπίλμπεργκ, τους «χίπηδες με τα μούσια» όπως τους αποκαλεί στο βιβλίο: «Ετσι λειτουργεί το μυαλό αυτών των ανθρώπων. Βγάλαμε ένα εκατομμύριο δολάρια με αυτόν τον καρχαρία, χρειαζόμαστε καινούριο καρχαρία.
Χρειαζόμαστε περισσότερους καρχαρίες, χρειαζόμαστε πιο επικίνδυνους καρχαρίες. Η δική μου ιδέα για μια ταινία θα λεγόταν φωτογραφία που ονομάζεται “Jaws in Venice”. Ξέρετε, θα έδειχνε ένα κάρο γόνδολες να διασχίζουν πάνω κάτω το Μεγάλο Κανάλι, ένα τσούρμο Ιάπωνες τουρίστες και μετά να ’σου καμιά εκατοσταριά καρχαρίες να ξεχύνονται στο κανάλι και να τους ορμάνε. Εριξα μια ιδέα σε έναν τύπο της Universal για πλάκα. Με πήρε στα σοβαρά…, έτσι του είπα εντάξει, όλη δική σου η ιδέα, τσάμπα, αλλά δεν θα είμαι εγώ ο σκηνοθέτης… Είμαι περισσότερο σκηνοθέτης ανθρώπινων όντων».
Κάπως έτσι ένας άλλος κορυφαίος σκηνοθέτης ανθρώπινων… καταστάσεων, σχέσεων και εμπειριών όπως ο Στίβεν Φρίαρς αποφασίζει να κάνει μια ταινία για τον άνθρωπο και το σινεμά μιλώντας ταυτόχρονα για το ωραίο που χάνεται, με φόντο το ελληνικό τοπίο, που ίσως να απαλύνει ή να υπερτονίζει τα αδιέξοδα των ηρώων.
Αλλά, όπως λέει ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του βιβλίου: «Οσο δύσκολα κι αν είναι αυτά που σου συμβαίνουν, η ζωή δεν θα πάψει ποτέ να έχει κρυμμένες χαρές να σου προσφέρει. Και πρέπει να τις αδράξεις». Και αυτό οι συγκεκριμένοι συντελεστές της επικείμενης ταινίας το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: AFP / VISUALHELLAS.GR
Facebook
Twitter
Instagram
RSS