100,000 νέα μουσικά κομμάτια κυκλοφορούν κάθε μέρα

Ένας φανατικός συλλέκτης μουσικής στη δεκαετία του 60, με πάρα πολλά χρήματα και διασυνδέσεις, αλλά και πάρα πολύ χώρο, θα μπορούσε να εμπλουτίζει κάθε χρόνο τη συλλογή του με 5,000 νέες κυκλοφορίες. Από όλο τον κόσμο. Αρκετά καλό νούμερο για να φτάσεις στο τέλος της  με 50,000 δίσκους να ξεχειλίζουν ράφια, κούτες και το πάτωμα, αλλά την ίδια στιγμή να γεμίζουν το χώρο με μοναδικές μουσικές από κάθε γωνιά του πλανήτη. Έχοντας κατά νου πως εκείνες τις εποχές το κυρίαρχο μέσο ήταν τα 7΄΄ single και πως το 70+% των πωλήσεων έρχονταν από εκεί, μιλάμε για 3500 singles με 2 κομμάτια το καθένα, άρα 7,000 μουσικά κομμάτια. Μένουν 1,500 άλμπουμ με 10 περίπου κομμάτια στα οποία δεν θα προσθέσουμε τα singles που πιθανόν να συμπεριληφθούν. 15,000 κομμάτια από εκεί που φέρνουν την ετήσια παραγωγή σε 22,000 μουσικά κομμάτια και την κατανάλωσή της αν πούμε πως πέρα από συλλέκτης ήταν αυτός ο άνθρωπος και λάτρης της μουσικής, θα χρειάζονταν ούτε λίγο, ούτε πολύ, 46 μέρες ακούγοντας συνεχόμενα μουσική για  να τα προλάβει όλα μέσα στο χρόνο. Με κάποιον να αλλάζει τους δίσκους για να μη χάνεται χρόνος.

Είναι πολύ σίγουρα. Είναι όμως και αστείο σε σχέση με το σήμερα. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά της κατάστασης που επικρατεί στη μουσική βιομηχανία. 100,000 νέα κομμάτια ανεβαίνουν στις ψηφιακές πλατφόρμες, όχι κάθε χρόνο, αλλά κάθε μέρα. Ένα νούμερο χωρίς προηγούμενο που για να μπορέσεις να το παρακολουθήσεις, χρειάζεσαι… καμιά 30αριά χρόνια. Για τις κυκλοφορίες του σήμερα. Αύριο πάμε για άλλα τόσα και σε τρείς μέρες, lifetime. Και μη σκεφτείς ότι κάτι σου άρεσε και θέλεις να το βάλεις στο repeat. Πρόβλημα.

Όπως είναι φανερό, η λάμψη της show biz είναι μαγνήτης για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την υφήλιο και το όνειρο μιας καριέρας γεμάτης συναυλίες, στούντιο και φωτογραφικούς φακούς, μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι. Μόνο τυχαία δεν είναι λοιπόν η κατακόρυφη αύξηση των νέων καλλιτεχνών που βομβαρδίζουν σε 24ωρη βάση τα mailbox των δισκογραφικών εταιρειών, προσπαθώντας με ευφάνταστους τρόπους να προωθήσουν την κατάθεση ψυχής που έχουν κάνει, μέσα από τις νότες .

Αυτό το χάος των κυκλοφοριών φέρνει ξανά στην επιφάνεια τη συζήτηση για την ανάγκη ή μη της ύπαρξης των δισκογραφικών εταιρειών. Η νέα εποχή του ψηφιακού κόσμου πλησιάζει. Το W3, το Metaverse και η φουτουριστική προσέγγιση της πραγματικότητας, κάνουν απαραίτητη την ύπαρξη κάποιου μηχανισμού που θα ‘’ξεκαθαρίζει’’, θα τακτοποιεί και θα ομαδοποιεί όλο αυτό το υλικό, κάνοντας πιο εύκολη και σίγουρα πιο εφικτή την κατανάλωσή του. Παράλληλα, η προώθηση ενός καλλιτέχνη μέσα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό τοπίο, χρειάζεται μηχανισμούς και τεχνογνωσία που δύσκολα κάποιος έξω από το χώρο μπορεί και πόσο μάλλον ‘’θα μπορεί’’ να προσφέρει. Η κατάσταση αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μία αναβάθμιση του ρόλου των δισκογραφικών εταιρειών, αφήνοντας πίσω τις ‘’μαύρες’’ εποχές της περιόδου 2008 – 2018.