“Κοίτα, Ανθρωπάκο” Μικρή Σκηνή Δημοτικού Θεάτρου |08.10

“Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου”

Aπόσπασμα από το βιβλίο “Άκου, Ανθρωπάκο” του Βίλχεμ Ράιχ«

Με έναυσμα το έργο του “αιρετικού” ψυχαναλυτή Βίλχελμ Ράιχ «Άκου, Ανθρωπάκο», η ομάδα A(r)CT παρουσιάζει στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κέρκυρας την παράσταση «Κοίτα, Ανθρωπάκο», το Σάββατο 8 Οκτωβρίου στη Μικρή Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Κέρκυρας με ελεύθερη είσοδο στο κοινό.

Μια διαδρομή στον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου που συχνά νομίζει πως είναι κυρίαρχος του εαυτού του αλλά εν τω μεταξύ έχει υποταχθεί. Πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας απέναντι στην εικόνα του καθημερινού ανθρώπου που καταρρέει και ισοπεδώνεται μπροστά σε ένα σύστημα φασιστικό και μια κοινωνία που μοιάζει με φυλακή. Αυτή η κραυγή μεταφέρεται πάνω στη σκηνή και μετατρέπεται σε μια κωμική τραγωδία. Μια παράκληση και μια απελπισμένη προσευχή προς τον ίδιο τον άνθρωπο που επέτρεψε στον εαυτό του να γίνει ένας απλός, μικρός ανθρωπάκος που δεν έχει το κουράγιο να αντικρίσει ούτε τον ήλιο.

Έχοντας ως πηγή έμπνευσης καλλιτέχνες και κινήματα της εποχής του συγγραφέα, όπως ο φουτουρισμός, ο σουρεαλισμός και ο ντανταϊσμός, η ομάδα μεταφέρει επί σκηνής αυτόν τον προβληματισμό και εξερευνά τον τρόπο με τον οποίον το σώμα και η κίνηση μπορεί να επικοινωνήσουν ένα τόσο έντονο και συμπαγές μήνυμα όπως αυτό του βιβλίου.

Οι performers παίρνουν τη μορφή του αξιοθρήνητου αυτού ανθρώπου και μεταφέρουν επι σκηνής αυτήν την καταγγελία, θέτοντας ερωτήματα τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Αποσκοπούν στο να θίξουν τον άνθρωπο πολυεπίπεδα υποδεικνύοντας την αδράνεια και την ματαιοδοξία του. Οι ίδιοι νομίζουν πως είναι άνθρωποι. Έρχονται αντιμέτωποι όμως με την πραγματική τους φύση. Θαμπώνονται από την εξουσία. Μπερδεύουν την ανάγκη τους για ανύψωση πνευματική με τον υπερφίαλο ζήλο για δόξα.

Μια τραγική ωδή στον άνθρωπο.

Μια υπενθύμιση για το βασικό γεγονός πως έχουμε απομακρυνθεί από τις απλές, τις μεστές, αλήθειες της ζωής.

Μια προτροπή να αναλογιστεί κανείς τα όσα συμβαίνουν γύρω του και να αντισταθεί σε αυτή τη συνεχόμενη ηθική κατάπτωση.

Το «Κοίτα, Ανθρωπάκο» είναι ένα έργο ανθρωποκεντρικό, με κύριους χαρακτήρες τρεις καθημερινούς, όμοιους ανθρώπους που ζουν περικυκλωμένοι από όσα έμαθαν πως πρέπει να πιστεύουν και με την ψευδαίσθηση πως είναι ελεύθεροι.

Θα καταφέρουν άραγε να γίνουν από ανθρωπάκια, Άνθρωποι;